Χτες το βράδυ ένας τρελός στον υπόγειο του Λονδίνου μαχαίρωσε τρία άτομα πριν συλληφθεί. Τα νέα όπως ήταν φυσικό έφτασαν στο Παρίσι σε δευτερόλεπτα. Μιλάμε για τέτοια ταχύτητα που ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπε ο receptionist του ξενοδοχείου όταν επέστρεψα και αυτό μισή ώρα μετά το γεγονός. Αυτό όμως που όλοι επαναλαμβάνουν, συν τον υπάλληλο του ξενοδοχείου που μου είπε τα νέα, ήταν ότι την ώρα της σύλληψης του και ενώ ο συλληφθείς φώναζε κάτι περί Αλάχ και Συρίας ένας περαστικός ακούγεται να λέει στο βίντεο που τράβηξε η αστυνομία: «Δεν είσαι Μουσουλμάνος, αδελφέ.»
Δεν είσαι Μουσουλμάνος, αδελφέ. Μια απλή πρόταση που όμως δείχνει και τόσα πολλά πράγματα. Πρώτο από όλα ότι παρόλο το χτύπημα, παρόλο τον πόνο η Ευρώπη προσπαθεί να παραμείνει η Ευρώπη που ξέρουμε. Κι αν η πρόταση αυτή ακούστηκε στο Λονδίνο σήμερα την άκουγες όλη μέρα στο Παρίσι. Η Ευρώπη αντιστέκεται μέσα από μια απλή πρόταση.
Σήμερα το πρωί, πολύ πρωί για τα προσωπικά μου μέτρα, έφτασα στο εκθεσιακό κέντρο και αφού φάγαμε μια ακόμα ώρα ενημέρωση σε θέματα ασφαλείας – κατά τα άλλα υποτίθεται ότι ήρθαμε για το περιβάλλον – κι εγώ χτύπησα αλύπητα μερικά κρουασάν με σταφίδες, περάσαμε στα πηγαδάκια. Τώρα στα πηγαδάκια συμμετείχαν γνωστοί και άγνωστοι αλλά η ερώτηση ήταν ίδια, εσύ τι θέλεις εδώ; Μα είναι η πιο σημαντική συγκέντρωση για το περιβάλλον, ήμουν και τη Βαρσοβία πριν από δυο χρόνια. Τρίχες κάτι ξέρεις, εσύ δεν πας σε τέτοια πράγματα. Κύριοι κάνετε λάθος, τώρα στα γεράματα έγινα οικολόγος χίπης. Μολόγα τι ξέρεις.
Ευτυχώς με έσωσε ο …Sean Penn. Ο γνωστός Αμερικάνος ηθοποιός αποφάσισε να γνωριστεί με τα κοράκια των ευρωπαϊκών ΜΜΕ και έτσι με αφήσαν ελεύθερο να τριγυρίζω στα περίπτερα των οργανώσεων. Κάποια στιγμή φάνηκε να εμφανίζεται επιτέλους ένα έγγραφο που κάπως θα οδηγούσε σε κάποια λύση και συμφωνία αλλά όπως συνήθως οι Βρετανοί με τους Αμερικάνους κάπου κρυμμένους από πίσω τους αρχίσαν να αντιδρούν κι όταν αντιδρούν οι Βρετανοί τους ακολουθούν οι Αυστραλοί και όλοι μαζί κάνουν ότι θέλουν τα αμερικανικά λόμπι πετρελαίου. Για να πω την αλήθεια δεν έχω πολλές ελπίδες από αυτή τη συνάντηση ειδικά έχοντας ζήσει το τσίρκο της Βαρσοβίας που η χώρα που φιλοξενούσε την COP και έπαιζε το ρόλο του διαπραγματευτή μεταξύ των υπολοίπων είναι και ήταν ο μεγαλύτερος παραβάτης όλων των αποφάσεων.
Και μιας και μιλάμε για Αμερικάνους, αύριο έρχεται ο Κέρρυ, ο Αμερικάνος υπουργός εξωτερικών και μια κουστωδία Αμερικανάκια γερουσιαστές κλπ. Τώρα αυτοί του ΥΠΕΞ ναι μεν είναι δημοκρατικοί αλλά με το Καπιτώλιο να ελέγχεται από τους πιο hard-core ρεπουμπλικάνους, ουσιαστικά έρχεται όλη η πλέμπα του αμερικανό-συντηριτισμού και άκρα δεξιά. Χτες ο ηλίθιος κυβερνήτης του Τέξας και υποψήφιος για τη προεδρία Cruz είπε ότι τα γεγονότα τις τελευταίες μέρες στην Αμερική αποδεικνύουν ότι υπάρχει ένας παγκόσμιος πόλεμος μεταξύ καλών χριστιανών και του Ισλάμ. Να τον φτύνεις και να λυπάσαι τη ροχάλα δηλαδή.
Κάτι τέτοιοι λοιπόν θα έρθουν να μιλήσουν για το περιβάλλον και μετά οι άλλοι απορούσαν γιατί είμαι εδώ!!! Ουσιαστικά είναι τόσα πολλά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή που κατ’ εμένα για πρώτη φορά δικαιολογείται ο ορισμός συνδιάσκεψη για το περιβάλλον, με τη σκέψη ότι το περιβάλλον δεν είναι μόνο τα λουλουδάκια, τα γρασίδι και οι φάλαινες που κανένας μας δεν θέλει να εκλείψουν αλλά και ο άνθρωπος που όλο και σπανίζει λόγο ασύλληπτης βλακείας.
Τέλος κάτι που μου ‘χει κάνει εντύπωση είναι ότι για πρώτη φορά και μάλιστα στο Παρίσι δικαιώνεται το ΚΚΕ. Μετά από τόσα χρόνια άκουσα από επίσημα χείλια και μάλιστα οικολόγου να μιλάει για …θετική πυρηνική ενέργεια. Για όσους δεν θυμούνται αντίστοιχες μ@λακίες έλεγε και το ΚΚΕ επι Τσερνόμπιλ. Δυστυχώς εκείνη τη στιγμή είχα στα χεριά μου κρουασάν με σταφίδες και όχι ντομάτες και τα λυπήθηκα να του τα πετάξω.
Αλλά από αύριο θα περνάω το περισσότερο μέρος της ημέρας μου από την εξωτερική πλευρά του συνεδριακού κτιρίου, εκεί που βρίσκονται όλα αυτά τα καλά παιδάκια με τις ντομάτες τις σάπιες έτοιμες για πέταμα!!! Άντε γιατί άλλη μια μέρα τέτοια και θα λαλήσω, άκου καλή ραδιενέργεια!!!
Κατά τα αλλά σκεφτείτε αυτή τα πρόταση: Δεν είσαι Μουσουλμάνος, αδελφέ. Ίσως είναι η τελευταία μας μορφή αντίστασης προς όλες τις πλευρές. Σκεφτείτε την, κρατήστε την και όταν χρειαστεί πείτε την!
ΥΓ1 Για άλλη μια φορά το μόνο που σκεφτόμουν περπατώντας στους δρόμους του Παρισιού ήταν ότι ήταν μεγάλη αδικία να συμβεί αυτό που συνέβη σε αυτή τη πόλη.
ΥΓ2 Και η ειρωνεία για Δεκέμβρη και ένα τέτοιο συνέδριο για το περιβάλλον, ο καιρός είναι υπέροχος!